Sunday, 6 February 2011

എനിക്ക് നിന്നെ അറിയാം

ഭയന്ന്‌ ചിതറിപ്പോയോരാള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍   
എല്ലാ കണ്ണുകളും കണ്ണുകളില്‍ തിരഞ്ഞത് 
വിഹ്വലതകള്‍ അടങ്ങിയൊരു ഇന്ദ്രിയത്തിന്‍റെ
നിതാന്തമാം ശാന്തതയാവണം     
ഒരു കാന്തവീചിയിലൂടെ ഒന്നൊന്നിനെ
ദത്തെടുക്കുംവരെ നമുക്കന്ന്യരായ് തുടരാം

എല്ലാ മൌനവും ഒന്നുചേര്‍ന്നൊരു
നിലവിളിയായി കാതില്‍ പതിഞ്ഞോടുങ്ങും
അപ്പോഴും നാം കാതോര്‍ക്കുന്നതൊരു  -
ഞരക്കത്തിന് വേണ്ടിയെങ്കിലുമാവും
ഓരോ രോദനവും പ്രാര്‍ത്ഥനപോലെ     
ഏറ്റുപാടാന്‍ കൊതിച്ചു നാവുഴലും

ഒടുവില്‍ പിന്നിലേക്കുനടന്നു നാം
തങ്ങളിലുരുമ്മി നില്‍ക്കും,
ആണും, പെണ്ണുമാവാതെ-
നിറവും, മണവുമില്ലാത്ത -
ജീവന്‍റെ ചൂടിനെ അറിയുമൊരു -
ജീവന്‍റെ തുടിപ്പുള്ളിലുയരുമ്പോള്‍
നിന്‍റെ ഉയിരെന്‍റെ ഉയിരെത്തൊടും 
നാം തമ്മില്‍ പറയാതെ അറിയും ...
പിന്നെയും .....പിന്നെയും ...

1 comment:

  1. ഒടുവില്‍ പിന്നിലേക്കുനടന്നു
    നാം തമ്മില്‍ പറയാതെ അറിയും ...

    ReplyDelete